dava

1.

is. <ər.>

1. Dalaşma, söyüşmə; çarpışma, vuruşma. Artıq bu səfər heç bir zor, heç bir dava kar eləmədi. S. Rəh.. Dava axtarmaq – heç bir şey üstə dava etməyə çalışmaq, dava etmək üçün bəhanə axtarmaq. <Səlimnaz xanım:> Sən bu gün aşkara dava axtarırsan. N. V.. Dava qalxmaq (düşmək) – dava baş vermək. Dava eləmək – 1) savaşmaq, dalaşmaq, söyüşmək, vuruşmaq. <İsmayıl bəy:> Mən bura dava eləməyə gəlməmişəm. N. Vəzirov; 2) mübahisə etmək. Dava salmaq – aranı vuruşdurmaq, dava düşməsinə səbəb olmaq.

2. Müharibə. Barıt və qan qoxusu ağırlaşdı havada; Daşlar belə qanadı bu uğursuz davada. R. R.. Əsgəran davasında basılmaq xəbəri bütün yaylağı kədər və vahiməyə salmışdı. M. C.. Sonra dava düşdü, çevrildi dünya; Bunu məndən gözəl siz bilirsiniz. M. Müş..

3. Həlli tələb olunan məsələ, mübahisəli məsələ; münaqişə; iddia. Aradakı davanı həll etmək. Onun davasına baxmaq. – <Eyvaz:> . . . Bizim davamız millət davası deyil, çörək davasıdır, azadlıq davasıdır. C. C.. . . . davası etmək – . . iddia etmək, . . üstündə mübahisə etmək, . . tələb etmək. <Qafar:> Sən mənimlə paltar davası edirsən, eləmi? S. S. A..

4. köhn. hüq. Müdafiə üçün məhkəməyə müraciət, qarşı tərəfi məhkəməyə cəlb etmə, məhkəmə hüzurunda baxılan iş; mühakimə. Dava çəkmək – məhkəmədə çəkişmək, məhkəməyə müraciət etmək, məhkəmədə iş açmaq. <Səlimə xanım:> Gərək indi dava çəkməyə məcbur olam. M. F. A..

◊ Dava dağarcığı – davakar adam haqqında.

2.

is. <ər.>

1. Dərman. Aptekdən dava almaq. – <Nurcahan:> Başına dönüm, həkimbaşı, bu suyu bir baytal verib mənim azarlıma, nəvəmə dava adına. . . N. V.. Aptekdən təzə dərman gətirmişdilər. Haman dava mənə çox kömək edirdi. C. M..

2. məc. Çarə, tədbir, əlac mənasında. Sən də gəl, yadıma sal, deyək, bəlkə qoyunların qızdırmasına bir dava deyə. C. M.. Dava etmək (eləmək) – müalicə etmək. Xəstəyə dava etmək.